فقط یک استکان چای و دیگر هیچ...                                                                 

                                         و اشکی می چکد آهسته در فنجان و دیگر هیچ....

هنوز این صندلی خالیست،بعد از رفتنت ماندم...                                                     

                                        من و این میز کهنه روی ایوان و دیگر هیچ...    

تمام فصل ها با چشم های تو سفر کردند...                                                           

                                        فقط من ماندم و این فصل یخبندان و دیگر هیچ...

گرفته آسمان سرخ و غریب و ابری و دلتنگ...                                                       

                                        پر است از تکه های ابر سرگردان و دیگر هیچ...

و حالا رعد و برق و باد و طوفان وسپس باران...                                                    

                                       و افتاد استکان چای در قندان و دیگر هیچ...